25

نمیدونم چرا همیشه روز تولدم افسرده و بدفاز میشم. شاید چون احساس میکنم چون تولدمه حتما باید کار خاصی بکنم و چون نمیکنم، عصبی میشم. از یه تایمی به بعد از ادمها هم فرار میکنم و میرم تو لاک خودم. امروز هم همین کار رو کردم. دیدم حوصله هیچ کی رو ندارم و تنها رفتم آ اس پ ولی بعد یه مدت تنهایی هم عصبیم کرد و پیام دادم یکی بیاد پیشم و تازه سه ساعت آخر شب که از ا اس پ تا مرکز شهر رو پیاده روی کردیم حالم بهتر شد.

دارم فکر میکنم امسال درکل خوب بود. هرچند چندبار با خاک یکسان شدم ولی اتفاق های خوب هم کم نیوفتاد. اضافه شدن چندتا ادم مهم تو زندگیم، ترفیع شغلی، سفر، کوهنوردی و صعود دماوند... نمیدونم امسال قراره چه جوری بشه ولی در کل وقتی به آینده ام فکر میکنم، هر تصویرسازی که میاد تو ذهنم یا تو کوهم یا تو کشور های شرق آسیا سرگردونم. نمیدونم آینده ام هم قراره شبیه تصویر سازی ذهنم بشه یا نه.