در ادامه دیشب

یک ساعت بعد از حرف هامون میرسم خونه. قبل خواب اینستام رو چک میکنم و یه استوری تو صفحه اش میبینم که یه دکلمه است: 

you are different 

damn, are you different 

the way you stand out 

the rare heart you have 

you have been through some shit

yet, you're still so loving and so caring.

نمیدونم چرا زدم زیر گریه. شاید چون نیاز داشتم بدونم که میفهمه. میفهمه چقدر ازش گذشتم. میفهمه هر زخمی که زد باز هم کنارش بودم. میفهمه شاید هرکی دیگه جای من بود واکنشش کاملا یه چیز دیگه بود.