chuck

تو تنها کسی هستی که با این که هیچ وقت ندیدمش اما مرگش ناراحتم میکنه. در واقع وقتی تو مردی من پنج سالم بود و حتی نمیدونستم موسیقی چیه . اما ده سال بعد وقتی برای بار اول صداتو شنیدم، با روحم پیوند خورد. سر کلاس اشعارت رو روی میزم مینوشتم. اگر زنده بودی قطعا یه روز هرجور شده خودمو بهت میرسوندم و از نزدیک میدیدمت. نه دیدمت نه باهات هم صحبت شدم اما هربار که به اهنگ هات گوش میدم، احساست میکنم. به نظرم قشنگی موسیقی به همینه. اونا هیچ وقت نمیمیرن. روحشون تو اهنگ هاشون وجود داره. و  چندین سال بعد مرگشون یه روز ممکنه صداشون به گوش کسی برسه که فرسنگ ها دورتر زندگی میکنه و از درون بهش پیوند بخوره. مثل تو که همیشه برای من زنده بودی.