رویای جامعه

هر آنچه اکنون در این لحظه می بینید و می شنوید، چیزی جز یک رویا نیست. شما در بیداری دارید رویا می بینید. رویا دیدن فعالیت مهم و عمده ذهن است و ذهن بیست و چهار ساعت در شبانه روز رویا می بیند. ذهن رویا می بیند هنگامی که مغز بیدار است و همچنین هنگامی که مغز در خواب است. تفاوت در این است که وقتی مغز بیدار است، چهارچوبی مادی باعث میشود ما اشیا را به طریق خطی ادراک کنیم. وقتی به خواب میرویم دیگر چهارچوب نداریم و رویا تمایل به تغییر مداوم دارد.

موجودات بشری تمام مدت رویا می بینند. قبل از تولد ما، انسان هایی که پیش از ما زیسته اند، رویایی بزرگ و برونی افریدند که میتوانیم آن را رویای جامعه بنامیم. رویای جامعه، رویای مشترک میلیاردها رویای کوچک تر و شخصی است که باهم رویای یک خانواده ، رویای یک جامعه، رویای یک شهر، رویای یک کشور و بالاخره رویایی که همه بشریت را در بر میگیرد را می سازند. رویای جامعه دربرگیرنده تمام قوانین اجتماعی، باورها، مقررات، مذاهب و فرهنگ های مختلف است که شامل چگونگی اداره حکومت ها، مدارس، وقایع اجتماعی میشود.

ما با توانایی رویا دیدن به دنیا می آییم و انسان هایی که پیش از ما زیسته اند به ما می آموزند که چگونه به شیوه جامعه رویا ببینیم. رویای برونی بشر تعداد زیادی قاعده دارد و هنگامی که فردی متولد میشود، ما توجه او را جلب می کنیم و این قواعد را وارد ذهنش می سازیم. رویای برونی از پدر و مادر، مدرسه و مذهب استفاده میکند تا به ما بیاموزد که چگونه رویا ببینیم.

ما با استفاده از توجهمان یک واقعیت جامع را فرا می گیریم. فرا میگیریم که چگونه در جامعه رفتار کنیم. چه چیز را باور کنیم و چه چیز را باور نکنیم. چه چیز خوب است چه چیز بد. چه چیز زیباست و چه چیز زشت. چه چیز درست است و چه چیز غلط. همه چیز از پیش تعیین شده است. همه این دانش، همه این قوانین و مفاهیم درباره چگونگی رفتار در جهان.

شما زبان خود را انتخاب نکردید. شما مذهب و ارزش های اخلاقی خود را انتخاب نکرده اید. انها قبل از تولد شما وجود داشته اند. ما هرگز مجال این را نداشتیم که انتخاب کنیم که به چیز باور داشته باشیم و به چه چیز نه. هنگامی که بر خلاف قوانین رفتار می کردیم، تنبیه می شدیم. وقتی مطابق قوانین رفتار می کردیم پاداش می گرفتیم. ما در روز چندین بار تنبیه و چندین بار پاداش می گرفتیم. خیلی زود از تنبیه شدن و پاداش نگرفتن ترسیدیم. پاداش توجهی بود که از والدین، دوستان، آموزگاران و دیگر افراد می گرفتیم. و خیلی زود نیاز به جلب توجه و پاداش گرفتن در ما شکل گرفت. دریافت پاداش حس خوبی به ما میدهد. پس کوشیدیم آنچه دیگران از ما انتظار دارند انجام بدهیم. با توجه به ترس از تنبیه و نیاز به پاداش، ما کم کم ادعا کردیم کسی هستیم که نبودیم...

کتاب خرد سرخپوستان تولتک - دون میگوئل روئیز